ما اغتشاش نکردیم!
[box type=”shadow” align=”alignright” ]راستش خیلی از ما درست پس از اعلام نتایج به خیابانها ریختیم و تظاهرات کردیم. اما در این تظاهرات خون هم از دماغ کسی نریخت و دود هم از هیچ سطل زباله‌ای بلند نشد. بله، جسارت ما را ببخشید ما به خیابانها آمدیم تا در شادی مردم برای پیروزی منتخب ملت شریک باشیم. خیلی از ما به همراه خانواده هایمان آمدیم و برای نامزد منتخب بوق هم زدیم! بچه‌های ما در این میانه برای رییس جمهور منتخب و هوادارانش دست هم زدند و شادی هم کردند.[/box]
در این انتخابات اصولگرایان و مردمانی که به نامزدی غیر از نامزد منتخب رأی دادند پیروز بزرگ این انتخاباتند. چرا؟ نه فقط به خاطر اینکه به وظیفه‌شان عمل کردند و تنور انتخابات را گرم کردند، بلکه بیشتر و بیشتر به این دلیل که با نهایت ادب و احترام با رأی مردم برخورد کردند، برای اینکه بانکها و مغازه‌ها را به آتش نکشیدند، برای اینکه شیشه‌های خودروهای شخصی و عمومی را نشکستند و بعد از شکست،
راهپیمایی هواداران راه نینداختند، برای اینکه نفر دوم انتخابات درست ده دقیقه بعد از اعلام نتایج، طی نامه‌ای در نهایت ادب و احترام پیروزی آقای روحانی را تبریک گفت و برایش آرزوی توفیق کرد و گفت حاضر است اگر بخواهد همراهی اش کند، برای اینکه بقیه نامزدها تا آخر هم تک تک و فوراً به نامزد منتخب پیام دادند و پیروزی اش را تبریک گفتند. از اصولگرایان غیر از این هم انتظاری نیست…
ما با سنگ و چاقو به مأموران حمله نکردیم، ما – هیچ کداممان – ادعا نکردیم در این انتخابات تقلب شده است، ما هیچ کداممان هنگام رأی دادن نگفتیم« اگر نامزد ما از صندوق بیرون نیاید، حتماً تقلب شده و مردم باید به خیابانها بریزند»
راستش خیلی از ما درست پس از اعلام نتایج به خیابانها ریختیم و تظاهرات کردیم. اما در این تظاهرات خون هم از دماغ کسی نریخت و دود هم از هیچ سطل زباله‌ای بلند نشد. بله، جسارت ما را ببخشید ما به خیابانها آمدیم تا در شادی مردم برای پیروزی منتخب ملت شریک باشیم. خیلی از ما به همراه خانواده هایمان آمدیم و برای نامزد منتخب بوق هم زدیم! بچه‌های ما در این میانه برای رییس جمهور منتخب و هوادارانش دست هم زدند و شادی هم کردند.
هنگامی که یکی از آقایان اعلام کرد که این انتخابات دموکراتیک‌ترین انتخابات در جمهوری اسلامی ایران بود، یاد حرفهای دو سه ماه پیش ایشان افتادم و یاد حرفهای همسر ایشان که در حاشیه نخستین دادگاه یکی از دو فرزند متهمش در ۱۵ اردیبهشت ۹۲ که گفته بود« در ایران انتخاباتی وجود ندارد، مگر برای اینها کاری دارد که رأیها را عوض کنند؟» و این سؤال برای من و همه مخاطبان پیش آمد که فقط انتخاباتهایی که شما و نامزد شما در آن پیروز بشوند، دموکراتیک است و بس؟ و بقیه انتخاباتها بخصوص آنها که رقیب شما در آن رأی بالا می‌آورد تقلب شده است؟
وانگهی اگر این انتخاباتها «در این سیستم» و با این «رهبری» و این «شورای نگهبان» باعث می‌شود رأی مخالفان خوانده نشود، پس چگونه است که حتی مدعیان بزرگی که در ظاهر می‌گفتند تقلب اما خصوصی می‌گفتند تقلبی نشده است به همراه دیگر زندانیان سیاسی با شور و نشاط در آن شرکت کردند و حالا که شرکت کردند آیا خجالت نکشیدند که همین نظام و همین سیستم، در پاسداشت همان ۲۵۰ هزار رأیی که باعث شد آقای روحانی را از ۵۰ درصد بالا بکشد و رئیس جمهور کند، این قدر دقت و امانتداری کند و حتی در مخیله‌اش هم خطور نکند که کار را به دور دوم بکشد تا شاید فرد دیگری رییس حمهور شود!
آری، ما و بسیاری چون ما ممکن است به کسی دیگر رأی داده باشیم اما همه‌مان از صبح روز دوازدهم مردادماه امسال که حکم تنفیذ ریاست جمهوری را آقای روحانی از دستان رهبر عزیز انقلاب دریافت می کند ایشان را رئیس جمهور خود می‌دانیم و درمقابل هر کس و ناکسی از ایشان دفاع خواهیم کرد و البته حق انتقاد و اعتراض را هم برای خودمان محفوظ می‌داریم کما اینکه در مواردی به رئیس جمهوری هم که خودمان به او رأی داده بودیم انتقاد می‌کردیم…
[author image=”http://www.yaran.info/wp-content/uploads/2013/09/avatar-sadegh.png” ]محمدصادق نصیرباغبان[/author]
